Rodzinne sekrety
Często ukrywano wydarzenia, do których ciężko się było przyznać. „Nie wolno mi powiedzieć, że to dziecko nie pochodzi od mojego męża!” zaprogramuje choroby gardła środkowego i szczęki. „Luigi został pozbawiony rodzinnego spadku, a jego brat kombinował, by go obrabować” zaprogramuje u niektórych potomków Luigiego depresje, problemy z nerkami, trzustką, odwapnienia kręgów i żeber.
Pierwotne odczucie
W większości przypadków członkowie rodziny często ukrywają przed potomkami przykre zdarzenia, zbrodnie, kradzieże, rabunki, przypadki kazirodztwa, gwałty, mając zgodnie na celu uchronienie niewinnych istot, niedawanie złego przykładu, nie znajdując „odpowiedniej chwili” na wyjawienie tajemnicy, ze wstydu, przez wzgląd na własny interes. Z pokolenia na pokolenie zdarzenie odchodzi w zapomnienie lub jego historia zostaje zmieniona. Niemniej pierwotne odczucie – bolesne i będące powodem biologicznego konfliktu – kontynuuje swój bieg, przenosząc się po cichu z pokolenia na pokolenie, by przemienione przyjść w postaci choroby lub w formie zachowania (przykładem tu może być mylenie się, jąkanie, dysleksja, bycie beznadziejnym z matematyki lub historii, depresja, skłonności samobójcze, niepowodzenia finansowe). Ponieważ brakuje wówczas całych logicznych połączeń w wyobrażeniach na temat własnej rodziny, tajemnica sprawia, że potomkowie czują się nienormalni, gorsi, przeklęci.
Bolesna prawda
Kiedy ukrywa się bolesną prawdę, kiedy kłamstwa przykrywają fakty, a konwenanse społeczne, wstyd, duma pociągnęły za sobą wykluczenia (nieobecni nigdy nie mają racji), gdy idealizuje się (zmarłego małżonka czy dokonania rodziców, choć byli kłamcami, uzurpatorami) – potomkowie bez zdawania sobie z tego sprawy będą starali się upodobnić do przodków, którzy w rzeczywistości prowadzili się strasznie, lub będą potępiać tych, którzy faktycznie byli raczej ofiarami („twój ojciec odszedł!”).
Jeśli ktoś ciągle i z wewnętrznego przymusu się oszukuje, mamy do czynienia z wielką rodzinną tajemnicą. Sekrety rodzinne są kulą u nogi dla tego, kto odziedziczył program i ma w ten sposób utrudniony dostęp do rzeczywistości. Stąd identyczne wydarzenia, konflikty, choroby powtarzają się na przestrzeni wielu pokoleń.
Fragment książki Patricka Obissiera „Zrozum swoje choroby”